Біз «тәждің» бастапқы бейнесін қалпына келтірдік, бірақ біздің жобамыздың мәні көркемдік қалпына келтірудің аясынан шығып кетті. Біз жауаптарын монополияландырғымыз келмейтін сұрақтар қойғымыз келеді. Бұл терең идеологиялық кеңестік монументализмнің бұл үлгісінің пайда болуы мен шаблонсыз, күрделі эстетикалық әшекей түріндегі оның жойылу тарихы ұдайы жаңа сұрақтарға түрткі болуда.
Болған жағдай қалай болды? «Тәж» неліктен пайда болуға тиіс болды да, кейін із-түзсіз жоғалды? Мүмкін, оның қазіргі жоқтығы біздің жадымыздың бір бөлігінің жоқ болуы шығар? Немесе ол енді мүлдем қажет те емес шығар – не өзінің бастапқы қалпында керек емес шығар?
Біз әріптестеріміз бен қарапайым алматылықтар бастаған сәулет өнерінің мұралары туралы пікірталасты өткенмен татуласу, қоғамдағы және сәулет өнеріндегі прогрессизм туралы, есте сақтау құқығы мен тоталитаризмді романтизациялау туралы сұрақтармен жалғастырғымыз келеді. Сәулетті өнерін зерттеу арқылы тарихқа қалай қатынасатынымызды ұқсақ, бәлкім, біз өткенге деген көзқарасымызды түсінерміз.